لین  و لی^[1] ( 2005) مدیریت دانش را مراحل کسب، تسهیم و بکارگیری دانش ضمنی و عینی به عنوان دارایی سازمانی برای تشویق  نوآوری وتوسعه عملکرد  تعریف  کرده اند. علوی و لیدنر^[2] (2001)مدیریت دانش را یک فرایند خاص سازمانی وسیستمی برای کسب ، سازماندهی ، نگهداری، کاربرد، پخش و خلق دوباره دانش صریح و ضمنی کارکنان برای افزایش عملکرد سازمان  و ارزش آفرین تعریف  کرده اند.

 نظریه های و مدل های مختلفی در رابطه با مدیریت دانشاز سوی صاحب نظران مطرح شده است. از جمله آنها می توان به نظریه و مدل مدیریت دانش لین  و لی، نظریه و مدل مدیریت دانش ترزا و همکاران، نظریه و مدل مدیریت دانش پروبست و همکاران، نظریه و مدل مدیریت دانش نوناکو و ناکوچی، نظریه و مدل مدیریت دانش دمرست، نظریه و مدل مدیریت دانش ادل و گراسیون، نظریه و مدل عمومی دانش در سازمان نیومن و کنارد و نظریه و مدل مدیریت دانش استيو هالس اشاره داشت و... .

lin and Lee

Alavi and Leidner